تقدیم به کسانی که قلب کوچکشان دریایی ست
گاهی اوقات به این نتیجه می رسم که هیچ چیز مال من نیست.
من , یک جزء از هیچ بزرگ دنیایی هستم که بدون هیچ دلیلی ,
و بدون هیچ اراده ای به اینجا تبعید شده ام .
من همینطور سرگردان به همهمه های مبهم اطراف خویش گوش سپرده ام
محیط من را , هاله ای سیاه و غلیظ از دروغ پوشانده است...
و بر فراز سرم , آسمانی به وسعتی که نمی دانم به وسعت ندانسته هایم
و به رنگ آبی , که پس زمینه دست نیافتنی آن است
مثل انتهای خواسته های بی انتهای من اطرافم را آدم ها گرفته اند
که هر کدامشان , مثل من , بدون اینکه بدانند برای چه
,
بر سنگفرشی از باقیمانده مردگانشان , قدم می زنند
و گاهی هم , برای اینکه چیزی گفته باشند زیر لب
زمزمه می کنند : چه هوای خوبی!!!!