به که گویم غم این قصه ی ویرانی خویش

غم شبهای سکوت و دل بارانی خویش

گله از هیچ ندارم نکنم شکوه ازو

که شدم بنده ی پا بسته و سودایی خویش

به کدامین گنه این گونه مجازات شدم

همه دم بنالم و سوزم زپشیمانی خویش

من از این پس شده ام راوی و گویم همه شب

غزل چشم تو و قصه ی نادانی خویش

 

دلم پیشته... گل من می دونی؟ بگو تا ابد پیش من می مونی

 

تو را دوست دارم با دل و جونم تا دنیا دنیاست با تو می مونم

 

وقتی چشماتو روبروم می بینم وقتی عزیزم پیش تو می شینم

 

همیشه پنهون میخوامت از جون عشقت از قلبم نمی ره بیرون

 

نازنینم با تو بودن واسه من خواب و رویاست

 

بیا پیشم تو نباشی این دل من خیلی تنهاست

 

آرزومه با تو باشم تا ببینی دل چه حالی می شه

 

بی تو تنهام تو را می خوام یه روز بی تو یه سالی می شه

پروردگارا می خوانم تو را به راستی پاسخم گوی
کدامین نفر زمین را در فرود و آسمان را در بر فراز ابرها
به گونه ای قرار داده است که آسمان بر زمین نیفتد؟
کدامین نفر بر دو اسب باد و ابر مهار زده است؟
آه ای خردمند کدامین نفر اندیشهُ نیک آفریده است؟
 
 
احساس آن روز
 
چرا چشمان پر دردت شکسته است؟
چرا رنگ در امید تو دیگر برای عشق تو پایان ندارد؟
ازین سر در گمی آینده ای را
برای سخت پاشیدن به روی  هستی ات آماده  کردی
بس که ریختی درد وجودت را به دامان فکر
فکری نمانده برایت به جز فکر دیگری
سروی ولی نه آن سرو پر شکوه
سروی ولی نه در آغوش آسمان
زیبای من تا به کی تازیانهُ طبیعت را به جان خری؟
هزاران بار اگر اشک شرابی را به گونه هایت حس کردی
حال نهایت چه شد؟
گاه می گویم چه می شد من به جز احساس غمگین خاموشی
حس دیگری را با نهایتم احساس می کردم
کاش می شد پنج حس وجودت را کناری
برای حس شیشم واگذارم
و آن حس جدید آشتی را برای شعر از تو نوشتن در اعماق وجودم خاک می کردم
نه می خواهم ببینم بی تو را پیمان
نه می خواهم شنیدن را به جز تو
نه می خواهم حس  با دست لمسم
نه می خواهم ببویم گل به جز تو
و در آخر که هستم من بدونت
نه می خواهم ببوسم من لبی را
و آن حس جدید اشتی را برای خود به یادت خاک می کردم
و قلبم را کنارت یاد می کردم
تو را قسم تو ماه من
چگونه ای که من به جز تو دیگر این دنیا را نیستم؟
چگونه ای که هستی ام را با هستی تو احساس کردم؟
آمدی و فهمیدم که دنیا قبل از آن چیزی به جز تو را کم داشت
و آن احساس با تو بودن بود
پاک
خاموش
آرام و درخشان
تو ماه زمینی من
بدان که هنوز که هنوز است احساسم را با احساس آن روز قیاس می کنم
و اینک
چرا چشمان پر دردم شکسته است؟
 

 درخواست ازدواج == برای پسرهای دم بخت

که این پائین میبینید یه شعره که یکی از خواهران بسیجی گفته تا براتون  بذارم میخواد زودتر ازدواج کنه بره خونه ی بخت بنده خدا عجله هم داره هر کس دوست داره بعد از خوندن این شعر با من تماس بگیره تا من شماره تلفن و آدرسشو بهش بدم. دختری هستم به ســــن ســــی و ســه                                     فارغ از درس و کــــــلاس و مـــدرســه مــــدرکـــــ لیــســـانـــس دارم در زبـــــان                                                       دارم از خود خانــــه و جـــــا و مکـــــان مرغـــم و خــواهـــم زبــهـــر خــود خروس                                                        مانـــــده ام در حســــرت تاج عــروس مبـل و اســباب و لـــــوازم هر چه هست                                                       پنکه و سرویس خواب و فرش و تخــت هست مـوجود و جهازم کـــــــامل اسـت                                                        پول نقــد و زانـتـیـــا هم شامل است هرچه گویی هست و تنها شوی نیست                                                        برســـرم گیسو و زُلف و مـوی نیست ترسم از بــی شــــوهــــری گـــردم تلف                                                        بر دهــــــانــــم آیـــــد از انــدوه کـــــف کاش جای این همــــــه پـــــول و پــــــله                                                          گـــــیر میکــــرد شوهری توی تــــله میشـدم عبـــد و کنـــیز شــــوی خــــود                                                         می نمـــودم چـــــاره درد موی خـــود گیســـوانی عاریت چون یــــــال اســب                                                      می نشاندم بر سَــــرَم بــــا زور چسب زلــــــف خود را چون پریشــــان کردمی                                                        عیب زلف خویش پنهــــــــان کــردمـی آنچـــنـــــان شــــوری زخود برپـــاکـــنم                                                        تاکــــــه شــــاید در دلــــش ماًوا کـنـم بارالــــها تو کـــــرم کــــــن شــــــوی را                                                        خود مرتـــب میکـــــــــنم این مــوی را