به انتهای شب که می رسم

چیزی در درونم

انگار می میرد

آرام آرام ...

و خیالم کشیده می شود

در تاریکی

دیدگان تو

زمان می گذرد

و من

همچنان برای تو می نویسم

عجب برفی می آید

و من آوازم را

در سپیده برف پنهان می کنم

و بی تو

بی قرار می شوم