داشتم با عروسکم بازی می کردم.....

         تو دنیای بچگی چقدر به من و عروسکم خوش می گذشت..

غروب بود....

        غروب دلگیری بود.....

          دخترکی رو دیدم که رو به خورشید که در حال رفتن بود ایستاده بود...و می گریست....

دلم برایش سوخت....

با خودم فکر کردم...شاید کسی عروسکشو ازش گرفت..

رفتم جلو پرسیدم...:چرا گریه می کنی...؟!

کی اذیتت کرده....؟ نکنه عروسکتو ازت گرفتن..؟

میخوای با مال من بازی کنی...؟میخوای منم گریه کنم...؟

با اون چشای گریونش نگاهی کرد...و لبخند زدوگفت:

به خاطر غروبه... دلم گرفته...

     چشمام گریون و دلم پریشونه...

              و رفته به دنیای دل شکسته ها....

بهش گفتم:این دنیا که میگی کجاست؟منم میتونم برم...؟

نگاهی بهم انداخت و بهم لبخند زد...و خیره به خورشید شد...

نگاهی کردم و در عالم بچگی گفتم اون جا چه دنیای خوبی باید باشه....

خوش به حال دلش....

  حتما اون جا داره با عروسکا بازی می کنه....

چرخ و فلک سوار میشه....

شایدم سرسره بازی می کنه....

اه خوش به حال دلش....

ارزو کردم....

خدا جونم منو زودتر بزرگم کن تا دل من هم به اون جا بره.....

....و کاش این ارزو را نکرده بودم...

 

 

... اینک غروب استو من رو به خورشید ایستاده ام و در جفای پسرکی میگریم...

عروسکم در اغوشم...ودلم پر کشیده یه ان دنیا....

 

دخترکی به سویم من می اید...

و باز هم تکرار همان قصه تلخ....

        و باز هم تکرار.....