تقدیم به کسانی که قلب کوچکشان دریایی ست

 

 

 

گاهی اوقات به این نتیجه می رسم که هیچ چیز مال من نیست.

من , یک جزء از هیچ بزرگ دنیایی هستم که بدون هیچ دلیلی ,

 

و بدون هیچ اراده ای به اینجا تبعید شده ام .

 

من همینطور سرگردان به همهمه های مبهم اطراف خویش گوش سپرده ام

 

 محیط من را , هاله ای سیاه و غلیظ از دروغ پوشانده است...

و بر فراز سرم , آسمانی به وسعتی که نمی دانم به وسعت ندانسته هایم

 

و به رنگ آبی , که پس زمینه دست نیافتنی آن است

 

مثل انتهای خواسته های بی انتهای من اطرافم را آدم ها گرفته اند

 

 که هر کدامشان , مثل من , بدون اینکه بدانند برای چه

,

بر سنگفرشی از باقیمانده مردگانشان , قدم می زنند

 

 و گاهی هم , برای اینکه چیزی گفته باشند زیر لب

زمزمه می کنند : چه هوای خوبی!!!!