دختر ابریشمی
قرار نیستدختر ابریشمی
قرار نیسترد پای عشق در زندگی، کار و کیفیت
هرکجا عشق آید و ساکن شود هرچه ناممکن بود ممکن شود در جهان هر کار خوب و ماندنی‌ست ردپای عشق در او دیدنی‌ست
در تمام مدتی که در دوران ناگزیر دوری از کار سرگرم گردآوری مطالب کتاب «نقش دل در مدیریت» بودم، هنگام مرور مقاله «کار دلسوخته، محصول دلساخته» و چند خاطره کاری پیرامون پیوند کار، کیفیت، خلاقیت، اخلاق و انسانیت در کار با عشق پدیده‌ای ذهن مرا به خود جلب کرد و آن تعابیر، تعاریف و تصاویری از عشق بود که «تصویر عشق» از آن متولد گردید.
اما به راستی مگر می‌شود عشق را تعریف کرد؟ مولانا در دشواری آن می‌گوید:
هرچه گویم عشق را شرح و بیان چون به عشق آیم، خجل گردم از آن و درجای دیگری از مثنوی:
در نگنجد عشق در گفت و شنید عشق دریایی است بحرش ناپدید و خود در پایان شعر اعتراف کرده‌ام که:
«سالک» آری عشق رمزی در دل است شرح و وصف عشق کاری مشکل است اما آنچه موجب شد تا شما را در احساس خود در «تصویر عشق» شریک کنم، مفاهیم و تعابیری از کار و زندگی و کیفیت در پیوند با عشق است که می‌تواند شرایط و محیطکاری لطیف‌تر، باکیفیت‌تر و عارفانه‌تر و حتماً سودآورتری را فراهم آورد.
جبران خلیل جبران در کتاب «پیامبر» در فصل «کار» می‌نویسد: «کار با عشق آن است که پارچه‌ای را با تاروپود قلب خود ببافی بدان امید که معشوق تو آن را بر تن خواهدکرد... اگر نمی‌توانی با عشق کار کنی بهتر است کار خود را ترک کنی و بر دروازه معبد بنشینی و صدقات کسانی را که با عشق کار می‌کنند بپذیری...».
در تمام مدتی که در دوران ناگزیر دوری از کار سرگرم گردآوری مطالب کتاب «نقش دل در مدیریت» بودم، هنگام مرور مقاله «کار دلسوخته، محصول دلساخته» و چند خاطره کاری پیرامون پیوند کار، کیفیت، خلاقیت، اخلاق و انسانیت در کار با عشق پدیده‌ای ذهن مرا به خود جلب کرد و آن تعابیر، تعاریف و تصاویری از عشق بود که «تصویر عشق» از آن متولد گردید.
اما به راستی مگر می‌شود عشق را تعریف کرد؟ مولانا در دشواری آن می‌گوید:
هرچه گویم عشق را شرح و بیان چون به عشق آیم، خجل گردم از آن و درجای دیگری از مثنوی:
در نگنجد عشق در گفت و شنید عشق دریایی است بحرش ناپدید و خود در پایان شعر اعتراف کرده‌ام که:
«سالک» آری عشق رمزی در دل است شرح و وصف عشق کاری مشکل است اما آنچه موجب شد تا شما را در احساس خود در «تصویر عشق» شریک کنم، مفاهیم و تعابیری از کار و زندگی و کیفیت در پیوند با عشق است که می‌تواند شرایط و محیطکاری لطیف‌تر، باکیفیت‌تر و عارفانه‌تر و حتماً سودآورتری را فراهم آورد.
جبران خلیل جبران در کتاب «پیامبر» در فصل «کار» می‌نویسد: «کار با عشق آن است که پارچه‌ای را با تاروپود قلب خود ببافی بدان امید که معشوق تو آن را بر تن خواهدکرد... اگر نمی‌توانی با عشق کار کنی بهتر است کار خود را ترک کنی و بر دروازه معبد بنشینی و صدقات کسانی را که با عشق کار می‌کنند بپذیری...».
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد