که این پائین میبینید یه شعره که یکی از خواهران بسیجی گفته تا براتون بذارم میخواد زودتر ازدواج کنه بره خونه ی بخت بنده خدا عجله هم داره هر کس دوست داره بعد از خوندن این شعر با من تماس بگیره تا من شماره تلفن و آدرسشو بهش بدم.
دختری هستم به ســــن ســــی و ســه
فارغ از درس و کــــــلاس و مـــدرســه
دارم از خود خانــــه و جـــــا و مکـــــان
مانـــــده ام در حســــرت تاج عــروس
پنکه و سرویس خواب و فرش و تخــت
پول نقــد و زانـتـیـــا هم شامل است
برســـرم گیسو و زُلف و مـوی نیست
بر دهــــــانــــم آیـــــد از انــدوه کـــــف
گـــــیر میکــــرد شوهری توی تــــله
می نمـــودم چـــــاره درد موی خـــود
می نشاندم بر سَــــرَم بــــا زور چسب
عیب زلف خویش پنهــــــــان کــردمـی
تاکــــــه شــــاید در دلــــش ماًوا کـنـم
خود مرتـــب میکـــــــــنم این مــوی را
|