بگذار تا ترانه هایم هنوز هم بمیرند
در خلوط و تنهایی
بگذار برای کسی
کس نباشم هنوز

می خواهم من
سخت ترین جمله را نماد کنم

چیزی که گفتنش در این زمانه راحت است
دوستت دارم ها
بگذار تا به روزنه
دهن کجی کنم

به خستگی
به پا گرفتگی
به غم
به دلهره به اشک

مرا به باد ها سپرده اند
و در میان راه رو ها نوشته اند
که پنجره شکسته است

ولی کسی
به فکر بستن شکسته نیست
مرا شکسته اند

اثیم بودنم بهانه بوده است
اثیم بودنم فقط
بهانه است

خواب خواهم دید
خواب من خواب پرنده ای مهاجر است
خواب من مقدس است
چون درونش تو نماز می خوانی
چون درونش تو نماز می خوانی