کودکی

 

تو کودکی آرزو داشتم که بزرگ بشم تا معنی کلماتی چون مهربانی و محبت رو بفهمم

چون هنگامی که تو بحث بزرگترها شرکت می کردم

 

گاه گاهی سخن از امید و رویا ....به میان می یومد

و من از شنیدن اونا مات و مبهوت سکوت رو نشانه رضایت قرار می دادم

 

و هر گاه از مادرم سئوال می کردم او در جوابم می گفت

وقتی بزرگ شدی می فهمی

 

یک روز هنگامیکه پدر و مادرم با چند تن از اقوام صحبت می کردند

من هم تو گوشه ای نشستم و به حرفاشون گوش می دادم.

 

وقتی اونا در میون صحبتاشون از وفا و معرفت سخن گفتند

این سوال تو ذهنم ایجاد شد که وفا و معرفت چیه

 

هیچ وقت از مادرم در این مورد سوال نکردم

چون جواب مادرم رو می دونستم

 

حالا که بزرگتر شدم معنی اونا رو دریافتم

و می تونم بی معرفتی و بی وفایی رو احساس کنم

 

و این بار آرزو می کنم ای کاش همون کودک نه ساله باقی می موندم